بلایی که ناامیدی بر سر مغز انسان می‌آورد

این احساس یک واکنش طبیعی به موانع و شکست ها است.

در حالی که علل افسردگی گاهی اجتناب ناپذیر است، افسردگی طولانی مدت یا شدید می تواند تأثیر روانی و فیزیولوژیکی قابل توجهی بر سلامت کلی ما داشته باشد.

استراتژی های مقابله ای می تواند به کاهش تاثیر آن و حفظ ذهنیت سالم تر در طول زندگی ما کمک کند.

پیامدهای فیزیولوژیکی

زمانی که احساس ناامیدی می کنیم، مغز ما مجموعه پیچیده ای از پاسخ های عصبی و فیزیولوژیکی را آغاز می کند.

مرکز پردازش هیجانی مغز (آمیگدال) فعال می شود و باعث ترشح هورمون های استرس مانند کورتیزول و آدرنالین می شود.

این ترشحات بدن را برای واکنش به شرایط استرس زا آماده می کند که باعث افزایش ضربان قلب، فشار خون و تنش عضلانی می شود.

وقتی کاری برای این استرس انجام می دهیم، غده هیپوفیز در مغز، انتقال دهنده های عصبی را آزاد می کند که وظیفه آنها ایجاد احساس لذت و آرامش برای مقابله با استرس است.

در قسمت دیگری از مغز، دوپامین ترشح می شود که با ایجاد احساس رضایت و انگیزه برای غلبه بر چالش ها، ناامیدی را کاهش می دهد.

او خیلی کوتاه توضیح داد که مغز سعی می کند به هر قیمتی از عواقب ناامیدی دوری کند.

ناامیدی با مغز ما چه می کند؟

اما مشکل اینجاست که ناامیدی طولانی مدت می تواند منجر به یک حالت استرس مزمن شود که پیامدهای مختلف روانی و جسمی منفی ایجاد می کند.

از نظر فیزیولوژیکی، استرس مزمن می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد و باعث سردرد، مشکلات گوارشی و اختلالات سلامتی شود.

از نظر روانی، استرس مزمن ناشی از ناامیدی منجر به اضطراب، افسردگی، تحریک پذیری و اعتماد به نفس پایین می شود.

ناامیدی با مغز ما چه می کند؟

چند استراتژی وجود دارد که می تواند به ما در مدیریت ناامیدی و کاهش تاثیر آن کمک کند.

1- ارزیابی مجدد شناختی: تغییر دیدگاه و طرز فکر می تواند از شدت ناامیدی بکاهد تا بتوانیم با دید متعادل تری با چالش ها روبرو شویم.

۲- مهارت های مدیریت استرس را بیاموزید: مهارت هایی مانند تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن و آرامش عضلانی می تواند به تنظیم پاسخ های فیزیولوژیکی مرتبط با ناامیدی کمک کند.

3- تعیین اهداف و مدیریت زمان: تعیین اهداف واقع بینانه و مدیریت موثر زمان می تواند با اطمینان از سازگاری انتظارات ما با توانایی ها و منابع، از ناامیدی احتمالی جلوگیری کند.

به طور کلی ناامیدی یک واکنش عاطفی عادی است که در صورت عدم کنترل می تواند عواقب روانی و فیزیولوژیکی قابل توجهی داشته باشد.

با درک واکنش مغز به ناامیدی و اجرای استراتژی های مقابله ای موثر، می توانیم تاثیر آن را کاهش دهیم.