ایلان ماسک از حملات شدید خود به رهبران بریتانیا به دنبال چیست؟

برای اطلاع رسانی شهرآرانیوزسال جدید است، اما ایلان ماسک همچنان به ترفندهای قدیمی خود ادامه می دهد و جنجال های سیاسی را دامن می زند. او بار دیگر دید خود را به انگلستان معطوف کرد و کایر استارمر، نخست وزیر بریتانیا را هدف قرار داد.

ماسک، ثروتمندترین مرد جهان و صاحب X، مجموعه ای از حملات را به راه انداخته و استارمر که از سال 2008 تا 2013 دادستان کل بریتانیا بود را متهم کرد که به اندازه کافی در برابر باندهای سوء استفاده جنسی از کودکان سختگیر نبوده است. . البته استارمر از عملکرد خود دفاع کرد.

اشتهای ماسک برای بحث و جدل چیز جدیدی نیست. اما آنچه تعجب آور به نظر می رسد میزان مداخله هر کسی است که به دولت ترامپ می پیوندد. اتفاق عجیبی است که یک مقام عالی رتبه دولت آمریکا با یکی از متحدان اصلی این کشور وارد اختلاف سیاسی می شود.

برای استارمر این یک کابوس بود. او ابتدا به اولاف شولز صدراعظم آلمان متوسل شد و به رسانه ها گفت که به سخنان ماسک واکنش نشان ندهند. شولتز خشم خود را از ماسک در شبکه های اجتماعی ابراز کرده و اخیراً گفته است که بهترین رویکرد نادیده گرفتن او است. اما ماسک به حمله ادامه می دهد. او با بیش از 200 میلیون فالوور و کنترل یکی از بزرگترین پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی در جهان، می‌تواند بر روایت و بر این اساس بر عموم مردم تسلط داشته باشد.

با این حال، نفوذ ماسک استارمر را مجبور به پاسخگویی کرد. استارمر بدون نام بردن از او، کسانی را که “دروغ و اطلاعات نادرست” منتشر می کنند، محکوم کرد و آنها را متهم کرد که بیشتر به تبلیغ خود علاقه مند هستند تا حمایت از قربانیان. در همین حال، تاکتیک های ماسک ممکن است تأثیر داشته باشد، زیرا دولت بریتانیا قول داده است تحقیقات بیشتری را در مورد تعدادی از الزامات کلیدی گزارش سوء استفاده جنسی از کودکان در سال 2022 انجام دهد. جس فیلیپس، وزیر حفاظت از زنان و دختران تاکید کرد که این تغییرات مداخله ماسک نبوده است، اما نادیده گرفتن آنها سخت است.

اما چرا ماسک چنین درگیری را با استارمر آغاز کرد؟ به نظر می رسد که به شورش های تابستان گذشته در بریتانیا برمی گردد. پس از انتشار اطلاعات نادرست در مورد X که خود را نماد آزادی بیان می‌داند و بریتانیا را متهم به تئوری‌های توطئه “پلیس مضاعف” علیه معترضان سفیدپوست می‌داند، دولت استارمر خواستار پیگرد فوری آن‌هایی شده است که شعله‌های آتش را برافروخته‌اند. و نسبت به معترضان جناح چپ و اقلیت های قومی در انگلیس ملایم تر هستند. وقتی ماسک در X پست کرد که “جنگ داخلی در بریتانیا قریب الوقوع است” اوضاع پیچیده تر شد.

پاسخ دولت بریتانیا به ماسک این بود که او را به یک اجلاس سران سرمایه گذاری در بریتانیا دعوت نکرد که سران گوگل، گلدمن ساکس و شرکت داروسازی GSK در آن حضور داشتند. ماسک پاسخ داد که “هیچ کس نباید به بریتانیا برود زیرا آنها پدوفیل های محکوم را آزاد می کنند تا افراد را برای پست های رسانه های اجتماعی آزاد کنند.”

اما استارمر تنها هدف سیاسی ماسک در بریتانیا نیست. نایجل فاراژ، که مدت‌ها متحد ماسک به حساب می‌آمد، از دیدگاه‌های متفاوت آن‌ها در مورد فعال جناح راست تامی رابینسون، با نام واقعی استیون یاکسلی لنون، ​​خشمگین شد. اد دیوی، رهبر حزب لیبرال دموکرات، از خشم ماسک در امان نبود. به نظر می رسد تنها استثناء ماسک، کیمی بودنوچ باشد که تاکنون از انتقاد از او خودداری کرده است.

اما ماسک از این رویکرد به کجا خواهد رسید؟ هیچ کس در دولت بریتانیا پاسخ روشنی برای این سوال ندارد. اگر او واقعاً نگران عدالت برای قربانیان است، ادعاهای وحشیانه در مورد “نیاز به آزادی بریتانیا” یا زندانی کردن استورمر راهی برای رسیدن به آن نیست. ماسک آنقدر باهوش است که این را بداند. یک وزیر سابق دولت متقاعد شده است که صحبت در مورد ماسک در هر کجا که بتواند، نه فقط در بریتانیا، بر سیاست تأثیر خواهد گذاشت. مشارکت بین المللی ماسک بسیاری را در جاهای دیگر نیز شگفت زده کرده است. او در آلمان خواستار استعفای شولز شد، از سیاست های اقتصادی دولت انتقاد کرد و از حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان (AfD) حمایت کرد. او روز پنجشنبه با آلیس وایدل رهبر حزب گفتگوی زنده خواهد داشت، اقدامی که در آستانه انتخابات آلمان موجی از شوک را در سیاست آلمان ایجاد کرد. او همچنین در سیاست فرانسه، ایتالیا و برزیل مداخله کرد. کشورهای دیگر نیز به زودی در این فهرست قرار خواهند گرفت.

مدافعان ماسک می گویند که او به سادگی از حق خود برای آزادی بیان استفاده می کند. اما منتقدان نگرانند که پلتفرم عظیم و توانایی او در تقویت روایت های قطبی کننده، تهدیدی واقعی برای ثبات سیاسی باشد. چه اتفاقی می‌افتد وقتی کسی با این همه نفوذ تصمیم می‌گیرد به دلایل خودش همه چیز را خراب کند؟ و اکنون که ماسک آماده پیوستن به دولت ترامپ است، تحریکات او فقط یک نمایش فرعی نیست، بلکه روش های او را می توان نفوذ دیپلماتیک نامید.

برخی استدلال می کنند که توئیت های ماسک منعکس کننده موضع دولت ترامپ نیست و به روابط ایالات متحده و بریتانیا آسیب نمی زند. با این حال، نادیده گرفتن میزان اختلاف اعضای دولت اخیر ایالات متحده با رهبران بریتانیا دشوار است.

نادیده گرفتن ماسک ممکن است یک گزینه نباشد، اما برقراری ارتباط با او می تواند به آتش سوخت بیافزاید. با نزدیک شدن به سال 2025، یک چیز واضح است و آن این است که رهبران جهان از لندن تا برلین با یک چالش منحصر به فرد دست و پنجه نرم می کنند: چگونه با غول رسانه های اجتماعی که اتفاقاً ثروتمندترین مرد روی زمین است، برخورد کنیم؟