گفت‌و‌گو با داوران ۳  بخش جشنواره هنر‌های شهری ۱۴۰۴ | منتظر شگفتی نباشید

شکیبا افهام راد شهرآرانیوز; نشست داوران بخش‌های آثار شهری، تزئینات و گذرهای هنری دوره جدید جشنواره صنایع دستی شهر مشهد به تازگی برگزار و آثار برگزیده‌ای که در نوروز 1404 در سطح شهر به نمایش درمی‌آیند انتخاب شدند. احسانی مهدوی، امیرخالکی و محسن اکبرزدا داوری این سه بخش را بر عهده داشتند که از وضعیت آثار رسیده به دبیرخانه چندان راضی نبودند.

در بیانیه آنها آمده است: «اول از آثاری که به دست هنرمندان داخلی رسید، بسیار متاثر شدیم، اما نمونه‌های مشابهی از آثار دیگر هنرمندان داخلی و خارجی وجود داشت. نمونه هایی که قبلا توسعه یافته، بحث شده و در رسانه ها و به طور خاص نمایش داده شده است. لذا با توجه به ذکر این نکته در متن دعوت نامه، این آثار مورد پذیرش قرار نگرفت.

ای کاش مجموعه آثار گرفته شده به سمت دیدی پیش می رفت که نشان دهنده رشد هنر شهر و هنرمندان آن باشد نه اینکه موجب تاسف و تاسف شود. با این حال، هنوز هم می توان هنرمندانی را پیدا کرد که به هنر علاقه دارند و برای خلق هنر تلاش می کنند و باید قدردان آنها باشیم. ما بهار آینده شاهد کارهای او در شهر خواهیم بود و امیدواریم که کیفیت بصری شهرمان را افزایش دهد.”

در ادامه نظرات این سه داور درباره آثاری را که در بخش‌های مختلف یادمان‌های شهر، تزئینات و گذار هنری جشنواره امسال انتخاب کرده‌اند، در گفتگو با شهرآرا بخوانید.

ناامیدی داوران

احسان مهدوی با اشاره به بخش‌هایی که در فراخوان امسال برای طراحی معابر هنری و همچنین طراحی المان‌های چند خیابان شهر مطرح شد، می‌گوید: 90 درصد آثاری که به بخش معابر رسیده‌اند، نیستند. طراحی و پیاده سازی شده توسط هوش مصنوعی، بنابراین هیچ شغلی در این بخش انتخاب نشده است. برای بخش گذارهای هنری ارسالی زیاد نبود، اما توانستیم قطعه خوبی را برای اجرا در پارک چل باز انتخاب کنیم.

وی افزودن بخشی از قطعات هنری به این جشنواره را خوب می داند اما معتقد است این بخش هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است. این هنرمند همچنین تاکید می کند: مکان در طراحی گذر هنری بسیار مهم است، بنابراین باید از ابتدا تا انتها محل گذار در دعوتنامه مشخص باشد تا هنرمندان بر اساس آن آثار خود را ارائه کنند. اما او این کار را کرد. در چالش امسال این اتفاق نخواهد افتاد.

مهدوی آثاری که به آرشیو شهرستان رسیده را مایوس کننده می داند و از کپی بودن برخی از آثار ابراز ناراحتی می کند. اجرای این قانون مؤثر واقع شد و در آن سال تعداد نسخه ها به یکی دو درصد کاهش یافت. اما امسال شاهد این بودیم که بیش از 50 درصد آثار کپی برداری شده که برخی از آنها توسط هنرمندان شناخته شده ارائه شده است.

به گفته این طراح گرافیک، حدود 700 اثر در بخش آثار شهر توسط هیئت داوران بررسی شد و در نهایت 20 اثر برای اجرا در شهرستان انتخاب شد.

وی معتقد است بخش المان در سال های اخیر روند خوبی نداشته است و می گوید: باید آسیب شناسی شود و علت این روند نزولی مشخص شود. البته در صحبت هایی که با هنرمندان داشتم متوجه شدم که دلسرد و ناامید هستند، به همین دلیل آثار کپی بی کیفیتی را به مخاطب ارائه کردند. یکی از دلایل این ناامیدی به روند مالی جشنواره مربوط می شود که بسیار ناخوشایند است. موضوع دیگر یک مشکل جهانی است که مربوط به گسترش اینترنت و هوش مصنوعی است که نه تنها در جشنواره ها، بلکه در کلاس های درس دانشگاه ها نیز با مشکل مواجه شده است.

مهدوی معرفی عناصر جشنواره را در حرفه ای شدن آن موثر می داند و می گوید: متأسفانه چندین سال است که عوامل جشنواره به درستی معرفی نشده اند و شرکت کنندگان نمی دانند مسئولیت سازمان یعنی مدیر هنری بر عهده کیست. ، منشی، قضات و غیره یعنی جشنواره شناسنامه ندارد. جشنواره بدون شناسنامه هنرمندان بدون شناسنامه را می پذیرد.

این هنرمند با اشاره به انتخاب 20 اثر در قسمت دکوراسیون می گوید: به نظر من قسمت دکوراسیون شهری و نقاشی دیواری حرفه ای تر از المان هاست. در کنار آنها جشنواره نوری کوهسنگی مقدمه خوبی برای این جشنواره است و بارقه امیدی برای این رویداد شده است.

مهدوی با بیان اینکه برگزاری این جشنواره تبدیل به یک مد و سنت شده است، آسیب های زیادی به این رویداد وارد کرده است و ادامه می دهد: اگر جشنواره شکل اداری به خود بگیرد عادی می شود و این تکرار برای هنر مناسب نیست. تنفس را دشوار می کند هنری که می خواهد نفس بکشد باید سال به سال تولید شود، پیشرفت کند و پله پله رشد کند، در حالی که متأسفانه همه شهرداران، داوران، هنرمندان و حتی مردم می دانند که پله های جشنواره هنر شهری نه تنها بالا نیست، بلکه تقریباً پایین آمده است. و در این بین تنها بخشی که توانسته جان تازه ای به این رویداد ببخشد جشنواره صنایع دستی سبک کوهسنگی است.

مثل جشنواره

امیر خالکی دیگر داور آثار شهری، تزئینات و معابر هنری معتقد است بخش بقاع جشنواره امسال از نظر کمی و کیفی بهتر از دو بخش دیگر بود. او البته تاکید می کند که مثل سه چهار سال گذشته امسال هم اثر قابل توجهی به جشنواره نرسیده و این اتفاق روند یکنواخت خود را طی کرده است.

خلجی درباره روند داوری آثار نیز توضیح می دهد: طرح های دریافتی را بر اساس معیارهای مختلف از کاربردی بودن گرفته تا ایده، خلاقیت و نوآوری به صورت مکرر بررسی کردیم تا حق هیچکس ضایع نشود. همچنین برای ما مهم بود که آثار تکراری وجود نداشته باشد تا در نهایت شهر یک اثر برجسته و زیبا هم از دید هنرمندان و هم از دید عموم مردم داشته باشد.

وی با اشاره به فراز و نشیب های جشنواره صنایع دستی شهری در سال های اخیر به دلیل تغییر مدیران، می گوید: خوشبختانه امسال کارکنان دستگاه های اجرایی به خوبی در حال کار هستند و امیدوارم این روند به نصب و راه اندازی و نصب منجر شود. جانمایی آثار در شهر

هولگی مانند احسان مهدوی اضافه شدن بخش آثار هنری را امری پسندیده می‌داند، اما تاکید می‌کند که هنوز این بخش برای هنرمندان برای ایجاد رویدادهای مختلف در شهر کافی نیست.

این داور جشنواره هنرهای شهری همچنین با اشاره به ارتقای کیفیت آثار در آینده پیشنهاد می کند: مسئولان یا مستقیماً به هنرمندان حرفه ای سفارش ایجاد آثار باکیفیت را بدهند یا با تشکیل کارگاه ها و سلسله نشست ها در دانشگاه و انجمن ها، هنرمندان را تشکیل دهند. نیت و اهداف خود را به اطلاع آنان برسانند تا آنان نیز در حوزه های مورد نظر شهرداری کارهای خوبی ارائه دهند. البته در مجموع فکر می کنم در کنار جشنواره باید به تعدادی از اساتید هنر نیز سفارش خلق آثار داده شود.

نه ضعیف، نه شاهکار

محسن اکبرزدا معتقد است جشنواره هنر شهری پس از پشت سر گذاشتن دوران اوج خود در اواخر دهه 90، در سال های اخیر روندی یکنواخت و حتی نزولی را تجربه کرده است. به گفته وی، رویدادی که منجر به کاهش اشتباهات شد، اما فرصت ارائه آثار جدید و خلاقانه را نیز داشت.

این داور تاکید می کند: یعنی دیگر در آثاری که به جشنواره رسیده با معجزه مواجه نیستیم و تنها شاهد آثار متوسط ​​و قابل قبولی هستیم که نه ضعیف هستند و نه شاهکار. اما در مرحله داوری سعی کردیم آثاری را که جدیدتر و کمی متفاوت هستند در اولویت قرار دهیم.

به گفته اکبرزدا قبل از اینکه این سنت فرسوده شود و دچار فرسودگی شود باید نحوه برگزاری آن بازنگری شود. وی با اشاره به لزوم پژوهش روش شناختی با چارچوبی برای تعیین جشنواره بهار از منظر کمی و کیفی و چشم انداز آینده این رویداد، می گوید: زنجیره اصلاح سنت مدیریت هنری به طور کلی باید مبتنی بر پژوهش باشد. و اگر این کارها را انجام ندهیم در چند سال آینده با بن بست مواجه خواهیم شد که یا مشهد این برند را از دست می دهد یا حداقل این برند چارچوب خود را از دست می دهد. ساختار و سازمان مدیریت شهری آسیب خواهد دید.

اکبرزدا ادامه می دهد: اگر جشنواره نمی خواهد این اتفاق برایش بیفتد باید آگاهانه راهش را تغییر دهد در غیر این صورت باید به سمت مشتری گرایی روی آورد. این به معنای دعوت از هنرمندان برجسته و واگذاری پروژه ها به طور مستقیم به آنها است.

به گفته وی، اگر در بخش معابر یا معابر شهری کار چندان برجسته ای وجود ندارد به این دلیل است که تعریف درستی از این مقاطع به اهالی هنر داده نشده است. دو سال پیش چه اتفاقی برای بخش غرفه جشنواره افتاد.

این داور درباره آثار برگزیده ای که در سطح شهر قرار می گیرد نیز می گوید: فکر می کنم مردم از آثار امسال استقبال کنند، حتی اگر مثل سال های گذشته پرشور نباشند که پایانی ندارد و نشان می دهد که جاده روز به روز بیشتر می شود. و سخت تر به طور جدی

او ارسال آثار کپی شده و استفاده نابجا از هوش مصنوعی را نشان از جذابیت و ضعف فراخوان امسال می داند و مشکلات مالی را یکی از دلایل عدم حضور هنرمندان حرفه ای در این جشنواره می داند. اکبرزدا در پایان سخنان خود ابراز امیدواری کرد که مدیران هنری مشهد بتوانند برنامه ریزی های جدی و بازنگری در آینده جشنواره داشته باشند.