هنر هیچ کاری نکردن | شهرآرانیوز

“نیکسن” به معنای انجام ندادن هیچ کاری، تماشای فیلم، مرور نکردن در شبکه های اجتماعی، نخواندن ایمیل است. نیکسون شامل فعالیت هایی مانند دراز کشیدن روی مبل و خیال پردازی یا راه رفتن و نگاه کردن به فروشگاه ها می شود.

Nixen یعنی وقتی در اتوبوس یا مترو نشسته اید به چیزی خیره نشوید، تلفن همراه خود را در جیب خود نگه دارید، نه در دست خود. شما می توانید نیکسون را هر لحظه امتحان کنید و مشاهدات زیادی را بدون تلاش زیاد انجام دهید. Nixen کتاب نمی خواند، تلویزیون تماشا نمی کند و شبکه های اجتماعی را مرور نمی کند و مهم است که بین این فعالیت ها و Nixen تمایز قائل شویم. سفر با اتوبوس به دلیل سختی هایش هرگز اولویت من نبوده است، اما اخیرا مجبور شدم با اتوبوس از بندرعباس به مشهد برگردم.
در اتوبوس که بودم 9 یا 10 ساعت نبود، 22 ساعت بود.

اتوبوس هم تعریفی ندارد یعنی با بدنی خسته از جمله دیسک کمر به صحنه می رسد. با وجود اینکه در زمان خرید بلیط به من گفته بودند که می توانم تلفن همراه خود را در اتوبوس شارژ کنم، اما پس از سوار شدن متوجه شدم شارژ تلفن همراه من با اتوبوس سازگاری ندارد و نمی توانم تلفن همراهم را شارژ کنم.

بنابراین مجبور شدم هزینه های تلفن همراهم را مدیریت کنم تا بتوانم در مواقع اضطراری با او تماس بگیرم. به همین دلیل استفاده از اینترنت و اپلیکیشن های موبایل را متوقف کردم. اگرچه این روزها همه ما عادت کرده ایم که دائماً از اینترنت استفاده کنیم، اما اگر شغل شما روزنامه نگاری است، غرق نشدن در دنیای اخبار می تواند به اندازه سربازی که بدون سلاح به میدان نبرد می رود مجازات باشد. بعد از مدتی متوجه شدم که زندگی من چقدر به انجام کاری یا گشت و گذار در اینترنت بستگی دارد.

این عادت می تواند نام های مختلفی داشته باشد، از آگاهی از آخرین اخبار گرفته تا به روز ماندن و گوش دادن به پادکست ها برای کسب اطلاعات. اما حالا که فکر می‌کنم می‌توان نام دقیق‌تری را به عنوان وسیله‌ای برای فرار از خود یا گم کردن خود در هرج و مرج زمان گذاشت. همه اینها بهانه ای شده تا فرصت فکر و ماندن نداشته باشم.

فکر کردن و مکث کردن گناه بزرگی به نظر می رسد که باید با تکنولوژی امروز تا حد امکان از آن دوری کنم. حالا که از قضا دچار وقفه ای جزئی در روند معمول زندگی شده ام، می فهمم که چقدر به این مکث های کوتاه نیاز دارم. مکث هایی که به من اجازه می دهد بایستم و روحم پرواز کند. زیرا عجله زندگی به من اجازه نمی دهد.