چه چیزی نئاندرتال‌ها را منقرض کرد؟

تا به حال، فرضیه های اصلی برای نابودی نئاندرتال ها تغییرات آب و هوایی، گسترش بیماری، جنگ و خشونت (یا اختلاط) با انسان سانان یا هومو ساپینس ها بوده است. اما آیا این انقراض صرفاً به این دلیل است که آنها به اندازه کافی از خانه های خود دور نشده اند؟

به گزارش ایتنا به نقل از یورونیوز، دانشمندان با مطالعه بقایای نئاندرتال های کشف شده در فرانسه می گویند این انسان های اولیه ده ها هزار سال در انزوای اجتماعی زندگی می کردند. این می تواند باعث کاهش مرگبار در تنوع ژنتیکی و سپس انقراض آن شود.

نئاندرتال ها برای مدت طولانی در اروپا و آسیا زندگی می کردند و حتی در کنار انسان های مدرن اولیه زندگی محدود و فروتنانه ای داشتند تا اینکه 40000 سال پیش ناگهان منقرض شدند.

لودویک اسلیماک، باستان شناس فرانسوی و یکی از نویسندگان مطالعه جدید، می گوید که این آخرین لحظه در تاریخ بود که بیش از یک گونه انسانی روی زمین همزیستی داشتند.

او می افزاید: «این لحظه بسیار اسرار آمیزی است زیرا ما نمی دانیم چگونه کل جامعه نئاندرتال ها که از اسپانیا تا سیبری وجود داشتند، می توانند ناگهان منقرض شوند.

در یک مطالعه جدید، محققان بقایای فسیل شده نئاندرتال ها را که در سال 2015 در دره رون در فرانسه کشف شد، بررسی کردند. . .

تورین اولین نئاندرتال کشف شده در فرانسه از سال 1978 و یکی از تنها 40 مورد کشف شده در سراسر اوراسیا است.

دکتر اسلیماک می‌گوید: «هنگامی که بقایای آن‌ها نبش قبر شد، تکه‌ای از دندان مولر را برداشتند و آن را برای تجزیه و تحلیل به متخصصان ژنتیک در کپنهاگ فرستادند. وقتی نتایج برگشت، تیم مات و مبهوت شد. داده های باستان شناسی نشان می دهد که این جسد بین 40000 تا 45000 سال قدمت داشته است، اما تجزیه و تحلیل ژنومی نشان می دهد که قدمت آن به 105000 سال قبل بازمی گردد. یکی از تیم ها باید اشتباه کرده باشد.

در واقع، تجزیه و تحلیل ایزوتوپی استخوان‌ها و دندان‌های تورین نشان داد که او در آب و هوای بسیار سردی زندگی می‌کرده که مطابق با محل زندگی نئاندرتال‌ها در عصر یخبندان در حدود 40000 سال پیش است.

اما مشکل این بود که ژنوم تورین شبیه ژنوم یک نئاندرتال اروپایی معاصر نبود و در عوض شبیه ژنوم یک نئاندرتالی بود که حدود 100000 سال پیش می زیست. که باعث سردرگمی محققان شد.

سرانجام، پس از 7 سال تحقیق، مشخص شد که تورین عضوی از جامعه ای منزوی و قبلاً ناشناخته است که از برخی از اولین جمعیت های نئاندرتال اروپا آمده است.

مارتین سیکورا، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه کپنهاگ، گفت: “نسب منتهی به تورین با دودمان منتهی به دیگر نئاندرتال های متاخر در حدود 105000 سال پیش متفاوت است.”

محققان بر این باورند که این نژاد حدود 50000 سال “بدون هیچ گونه تبادل ژنتیکی با نئاندرتال های کلاسیک اروپایی” زندگی کرده است. در حالی که برخی از آنها تنها دو هفته پیاده روی با نئاندرتال دیگری فاصله داشتند.

این نوع انزوای اجتماعی گسترده برای پسرعموهای نئاندرتال ما، انسان های مدرن، عجیب به نظر می رسد.

دکتر اسلیماک می‌گوید در مقایسه با نئاندرتال‌ها، انسان‌های باهوش دایره‌های اجتماعی «بی‌نهایت بزرگ‌تری» داشتند که ده‌ها هزار کیلومتر مربع وسعت داشت.

در عین حال، اکتشافات باستان شناسی نشان می دهد که نئاندرتال ها در منطقه محدودی زندگی می کردند و بیش از چند ده کیلومتر از سرزمین خود دور نبودند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که نئاندرتال ها در گروه های کوچک زندگی می کردند. بنابراین دور نشدن از محل سکونت اولیه به این معنی است که گزینه های زیادی برای انتخاب همسر در خارج از خانواده وجود ندارد.

این نوع همخونی تنوع ژنتیکی یک گونه را کاهش می دهد و می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت و مرگ دائمی آن گونه شود.

تارسیکا ویمالا، متخصص ژنتیک جمعیت در دانشگاه کپنهاگ و یکی از نویسندگان این مطالعه، می گوید: «وقتی برای مدت طولانی منزوی هستید، تنوع ژنتیکی خود را محدود می کنید. این بدان معناست که شما توانایی کمتری برای انطباق با تغییر آب و هوا و عوامل ایجاد کننده بیماری دارید.

نتایج مطالعات اخیر در مجله علمی Cell Genomics منتشر شد.