چگونگی وقوع غیبت صغری – یستا

به گزارش سایت یستا به نقل از خبرگزاری دانشجو، در شهر سامرا، حرم امام هادی، امام عسکریین، نرجس خاتون و حکیمه خاتون علیهم السلام در حرم مطهر امامزادگان واقع شده است. حرم لشکریان سلام الله علیهم. این مکان محل سکونت امام حسن عسکری (علیه السلام) بوده است.

از نیمه شعبان سال 255 هجری قمری که امام زمان (عج) به دنیا آمد تا سال 260 هجری قمری که امام عسکری به شهادت رسید، امام زمان (عج) در این خانه ساکن بودند. غیبت ساده امام زمان (علیه السلام) از زیرزمین این خانه آغاز شد. داستان آغاز غیبت صغری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله چنین است:

بر اساس عقاید شیعه، فقط معصوم حق یا امکان دارد که بر بدن معصوم نماز بخواند، خواه پیامبر باشد یا امام، و هرکس بر بدن امام قبلی نماز بخواند، امام بعدی است. .

پس از شهادت امام عسکری علیه السلام، برادرش جعفر که از افراد فاسد قدرت طلب و فریب حکومت بود و با حکومت عباسی روابط حسنه داشت، می خواست با نماز خود را امام بعدی کند. برای خانواده اش وی معتقد است به این ترتیب امامتش برای شیعیان ثبت می شود و در صورت عدم موفقیت، پایان خط امامت با رحلت امام عسکری علیه السلام اعلام می شود. .

هنگامی که جسد مطهّه امام عسکری علیه السلام را آوردند و شیعیان برای نماز بر او آمدند و جعفر خود را برای نماز بر جنازه برادرش آماده کرد، در خانه امام را باز کرد. -عسکری علیه السلام و امام زمان علیه السلام آن را گشود و از خانه خارج شد و گوشه لباس جعفر را رها کردند، پس گرفتند و کنار زدند و فرمودند:

دیر اومدی عمو! پس من حق دارم برای پدرم دعا کنم.

عمو برو! من سزاوار هستم که بر جنازه پدرم دعا کنم.

بدین ترتیب نماز بر پیکر امام عسکری علیه السلام به امامت حضرت مهدی (عج) اقامه شد. در این مراسم مردم برای اولین بار امام زمان (عج) را دیدند.

پس از این ماجرا، مأموران و جاسوسان به خلیفه خبر دادند که فرد مورد نظر شما را دیده ایم. خلیفه به مأموران دستور داد که برای دستگیری امام زمان (علیه السلام) به منزل هجوم آورده و به شهادت رساندند.

در قدیم که در فصل گرما امکاناتی برای خنک کردن هوا وجود نداشت، خانه های مناطق گرمسیری معمولاً دارای زیرزمین یا زیرزمین بودند و مردم در فصل گرما در آنجا استراحت می کردند. در شهر سامارا خانه ها زیرزمین هم داشتند.

هنگام حمله مأموران، حضرت مهدی اروحان نواده در زیرزمین، یعنی زیرزمین خانه مشغول نماز بودند. سربازان پس از تفتیش اتاق های خانه، از پله های زیرزمین پایین آمدند و پیامبر را در حال نماز خواندن دیدند.

در این هنگام به حول و قوه الهی به طرز عجیبی آب از دل زمین جوشید و حایلی شد بین پله هایی که مأموران از آن پایین می آمدند و منبری که امام علیه السلام بر آن بود. انجام عبادت

برخی از افسران می خواستند آب را شنا کنند و به آن قدیس برسند. اما در گردابی که به وجود آمد افتادند و با کمک سربازان دیگر از غرق شدن نجات یافتند. مأمورانی که در این امر به معجزه الهی پی بردند و راهی برای رسیدن به امام نیافتند، به دربار بازگشتند و موضوع را به خلیفه گزارش کردند.

خلیفه نیز از بیم آن که موجب تقویت مذهب شیعه شود، از نقل این معجزه توسط کارگزاران جلوگیری کرد.

از آن روز در سال 260 هجری قمری غیبت جوان امام زمان (علیه السلام) آغاز شد و به جای دیگری نقل مکان کرد و در خفا به زندگی خود ادامه داد.

در دوران غیبت صغری، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در مکانی زندگی می کرد که جز نایبان خاص، کسی آن را نمی شناخت.

در این مدت حضرت مهدی (عج) از چشم مردم غایب شد. زیرا اگر دیده می‌شدند، هر که ایشان را در حال دعا برای پدر بزرگوارشان می‌دید، ایشان را می‌شناخت و شاید از این طریق قضات به ایشان اطلاع می‌دادند و جانشان به خطر می‌افتد.

امروز برخی از شیعیان مغرض و معاند متهم می کنند که معتقدند زیرزمینی که غیبت امام زمان در آن آغاز شده، محل دغدغه شیعیان است و شیوخ شیعه بارها در آن مکان مخفی با مهدی ملاقات کرده اند! همانطور که قبلاً اشاره کردیم، این سخنان بهانه ای برای حمله به مسئله اساسی، یعنی غیبت امام زمان (عج) قرار گرفت.