کپی بی‌کیفیت | نگاهی به سریال سوجان که این شب‌ها از تلویزیون پخش می‌شود

برای اطلاع رسانی شهرآرانیوز; «سوژان» سریال جدید رسانه ملی است که با وعده های بزرگ وارد عرصه شده و محصول مشترک سیمای ملی و تلویزیون مرکزی گیلون محسوب می شود. اما حتی در سال‌های گذشته در تلویزیون پایین‌تر از حد معمول است و در میان قوس‌های روایی ضعیف و کلیشه‌های تکراری تلاش می‌کند خود را ثابت کند.

داستان طولانی در مورد یک دختر قوی

سریال سوژان به نویسندگی فریدون حسن پور و کارگردانی حسینی تبریزی ساخته شده است. این مجموعه را می‌توان ادامه‌ی کلیشه‌های شخصیت‌های زنانه دانست که تلویزیون ایران آن‌ها را بیش از حد ارزیابی می‌کند، یعنی آثار ژانر «طوبی» و «ستایش».

«سوجان» که با هنرمندانی چون سیمو تیردانز، بهنام تشکر، بهزادی فراهونی، ثریا قاسمی، مهردودی ضیایی و جمعی از هنرمندان جوان و کم سابقه جلوی دوربین رفته است، سعی می کند او را هنرمندی پرمشغله و همه فن حریف خطاب کند. . لایه کار داستان «سوژان» حول محور زندگی دختری به همین نام است که در شمال کشور زندگی می کند. در فاصله سال های 1310 تا 1357 با فراز و نشیب های مختلفی مواجه شد. از مشکلات خانوادگی تا مواجهه با شرایط اجتماعی و سیاسی دوران او.

از جاه طلبی تا افراط

«سوچان» در شش فصل و سیصد قسمت تولید می شود. عددی که در نگاه اول مقایسه های جالبی را به ذهن متبادر می کند. این تعداد فصل از سریال پرطرفدار «برکینگ بد» بیشتر است و این تعداد دو برابر «گمشده» و تقریباً یک و نیم برابر بیشتر از «24» است.

مسلماً در این شکل ساختار تاخیری و ریتم کند «سوژان» یکی از مشکلات اصلی آن خواهد بود و این طراحی کلی کاملاً بیانگر کیفیت فنی و هنری اثر است. بیننده می تواند به راحتی قسمت های این سریال را یک به یک تماشا کند یا سریال را با سرعت بالا دنبال کند، بدون اینکه نکته مهمی را از دست بدهد و غافلگیر نشود.

این ضعف در داستان باعث می شود بسیاری از بینندگان احساس کنند سریال حسین تبریزی اتلاف وقت است. یک ویراستار ماهر می توانست به راحتی سه چهارم «سوژان» را بدون اینکه عرق کند، با قیچی برش دهد. عجیب است که «سوژان» با این همه امکانات و ضعف هنوز نتوانسته رابطه انسانی را به خوبی توضیح دهد و تا حدود پانزدهم، رابطه خانوادگی افراد با یکدیگر نامشخص است.

ضعف شخصیت پردازی حتی شخصیت اصلی سریال «سوچان» را برای مخاطب جذاب و دلسوز نکرد. در واقع، این سریال نمی تواند ارتباطات انسانی قوی ای را که ملودرام های موفق بر آن تکیه دارند، فراهم کند.

تکرار کلیشه ها به جای خلاقیت

داستان سریال با تکیه بر الگوهای آشنا سعی در جلب توجه مخاطب دارد. از ازدواج اجباری زیر ظلم و عشق یک طرفه گرفته تا مثلث عشقی و داستان سرباز روستایی و دختر شهرستانی از خانواده ای ثروتمند، همگی در این سریال حضور دارند. اما واقعیت این است که این عناصر بدون کوچکترین خلاقیتی به داستان اضافه شده اند و همین امر باعث شده است که بینندگان امروزی که به دنبال محتوای بدیع هستند نتوانند با «سوژان» ارتباط برقرار کنند.

«سوچان» مشخصا سعی دارد سریال موفق «پس از باران» را دنبال کند. از موسیقی و لباس گرفته تا شخصیت‌های یکپارچه‌سازی مثل تحقیر خان و پسر نداشتن، همه چیز نشان می‌دهد که سوجان نه تنها از سریال موفق سعید سلطانی الهام گرفته است، بلکه به عمد سعی در تکرار آن کار معروف دارد با همه اینها، «سوچان» حتی به «پس از باران» هم نزدیک نمی شود. چون با وجود اینکه اسم شرور هر دو سریال فرّه است، اما این فرّه مانند فرخ گلابدره ترسناک و ترسناک نیست و سوجان هم مثل خانم کوچیک سمپات دلسوزی نمی کند و حتی داستان سریال هم نمی تواند انسجام و جذب خود را حفظ کند. مخاطب

علاوه بر این، یکی از بزرگترین مشکلات «سوژان» این است که مخاطب امروزی با بیست سال پیش کاملا متفاوت است. در حالی که سریال های قدیمی می توانستند بینندگان را با روایت های طولانی و مفصل با تلویزیون همراه کنند، امروزه مردم به محتوای فشرده و سریع عادت کرده اند. در نتیجه روایت کند و تکیه بر کلیشه های مکرر نمی تواند انتظارات مخاطب را برآورده کند.

عملکرد آهسته در جعبه جادویی

این سریال ده ها بازیگر حرفه ای دارد اما تعداد انگشت شماری بازی استاندارد و درخور ندارد. اکثر اجراهای این اثر اغراق آمیز و کنار گذاشته شده و تنها اجراهای تازه و قابل قبولی متعلق به سیمو تیرانز و مهردودی ضیایی است. واقعیت این است که تلویزیون ایران در چند سال گذشته خالی از بازیگران باکیفیت بوده است و ساخت این اثر پرمخاطب با حضور بازیگران متوسط ​​و ضعیف از ابتدا سنگ بزرگی بود که مغفول مانده بود.

در کل «سوژان» با همه ادعاهایش نتوانست انتظارات را برآورده کند. اگرچه این اثر با استفاده از عناصر آشنا و کلیشه ای سعی در تثبیت جایگاه خود به عنوان یک سریال متعارف دارد، اما ضعف های ساختاری، روایت طولانی و شخصیت پردازی های ضعیف آن را از هدف خود منحرف می کند.