چرا هند در نسل‌کشی غزه شریک صهیونیست‌ها شد؟

به گزارش یستا به نقل از خبرگزاری مهر، افشای همدستی هند با رژیم صهیونیستی در جریان نسل کشی فلسطینیان در غزه در روزهای اخیر توجه جهانیان را به خود جلب کرده است. روزنامه عبری Yedioth Ahronoth برای اولین بار این موضوع را فاش کرده بود.

این روزنامه صهیونیستی گزارش داد که دولت هند بخشی از مهمات مورد نیاز تل آویو در جنگ با غزه را تامین می کند و از ابتدای جنگ، مهمات و سلاح هایی مانند خمپاره، توپ و سلاح های سبک را به سرزمین های اشغالی ارسال کرده است. در غزه

این رسانه ها افزودند که دولت اسپانیا در ژوئن گذشته از پهلوگیری یک کشتی که از هند به سمت بنادر تل آویو در حرکت بود و 27 تن مواد منفجره برای ارتش اشغالگر حمل می کرد، جلوگیری کرد.

یدیعوت آحارونوت همچنین به نقل از رسانه های هندی اعلام کرد که رژیم صهیونیستی برای تجهیز ارتش هند یک کارخانه تولید پهپاد در حیدرآباد ساخته است. این کارخانه پس از جنگ در نتیجه سرنگونی تعدادی از پهپادهای اشغالگر توسط حزب الله، 20 پهپاد برای ارتش رژیم صهیونیستی تولید کرد.

چرا و چگونه هند با رژیم اشغالگر متحد شد؟
با نگاهی به تاریخ، تغییر سیاست هند از فلسطین به سمت رژیم صهیونیستی مشخص است. رویکرد دهلی نو از حمایت از ملتی که تحت اشغال زندگی می کرد به حمایت از اشغالگران تغییر کرده است. این حمایت تنها به ابعاد سیاسی و اقتصادی محدود نمی شود، بلکه به ابعاد نظامی نیز کشیده می شود.

در سال 1947، هند در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تجزیه فلسطین رأی منفی داد و اولین کشور غیر عرب بود که سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان «تنها نماینده قانونی ملت فلسطین» به رسمیت شناخت. هند همچنین یکی از اولین کشورهایی بود که در سال 1988 کشور فلسطین را به رسمیت شناخت. اگرچه هند در سال 1950 تشکیلات صهیونیستی را به رسمیت شناخت، اما تا سال 1992 هیچ رابطه دیپلماتیکی با آن برقرار نکرد.

بر خلاف آنچه در گذشته رخ داد، به محض آغاز روند «توفان به الاقصی» از سوی مقاومت فلسطین در 7 اکتبر (15 مهرماه)، هند بلافاصله برای حمایت سیاسی گسترده از رژیم صهیونیستی شتافت. تنها چند ساعت پس از این عملیات، نارندرا مودی، نخست وزیر هند یکی از اولین رهبران جهانی بود که این عملیات را محکوم کرد و وزیر خارجه هند نیز همین موضع را داشت.

برخلاف واکنش سریع رهبران هند در محکومیت حماس و سکوت در برابر بزرگترین نسل کشی تاریخ در سرزمین های اشغالی، آنها هیچ موضع منفی علیه رژیم صهیونیستی اتخاذ نکردند و مودی همتای صهیونیست خود را دوست من خواند. ” چندین بار.

این اتحاد با رژیم غیرقانونی صهیونیستی و آمریکا تا جایی ادامه یافت که هند در 27 اکتبر از رای موافق به آتش بس در غزه در سازمان ملل متحد خودداری کرد.

این روند مغایر با مواضع سازمان های بین المللی و سایر کشورهای جهان از جمله احزاب اروپایی از نگاه کارشناسان به ویژه فعالان سیاسی هند دور نمانده است. ابهیجیت میترا لی میترا در X نوشت: “آقای مودی از پذیرش موجودیت فلسطین خودداری کرده است. ابراز حمایت از اسرائیل نشان دهنده حمایت هند از آزادی اسرائیل برای انجام هر اقدامی به نفع خود است.”

نشریات اردو زبان هند که بیشتر محتوای مربوط به مسلمانان را تولید می کنند، در این زمینه نوشتند که حمایت مودی از رژیم صهیونیستی نشان دهنده تغییر مهمی در سیاست خاورمیانه است. به عنوان نمونه، مجله اردو تایمز نوشت: مودی اعلام کرده که طرفدار اسرائیل است و این نشان دهنده تغییر سیاست هند برای عقب نشینی از مسئله اسرائیل و فلسطین است. هند همیشه در این زمینه بی طرف مانده است.

در مجموع، جنایات شنیع صهیونیست ها در نوار غزه، شکاف عمیق سیاسی در هند را تشدید کرده است. در حالی که مودی طرفدار رژیم صهیونیستی است و از اظهار نظر درباره فلسطینی ها خودداری می کند، حزب کنگره به عنوان مخالف دولت همواره حمایت خود را از حقوق فلسطینیان تکرار می کند.

پشت صحنه چرخش دهلی نو به سوی موجودیت صهیونیستی
پس از پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، هند شاهد تغییر در سیاست خارجی خود بود و به تدریج به سمت آمریکا حرکت کرد. به همین ترتیب، هند در سال 1992 در دوران ریاست جمهوری ناراسیمها رائو با اسرائیل روابط رسمی دیپلماتیک برقرار کرد و سفارت خود را در تل آویو افتتاح کرد. همزمان رژیم صهیونیستی نیز سفارت خود را در دهلی نو افتتاح کرد.

هند در دهه های اخیر روابط خود را با رژیم صهیونیستی از طریق خرید تسلیحات تقویت کرده است. هند از زمان انتخاب مودی تاکنون 662 میلیون دلار تسلیحات از رژیم صهیونیستی خریداری کرده است.

گروه‌های لابی هندی و صهیونیستی در ایالات متحده با یکدیگر همکاری می‌کنند و منافع مشترکی دارند، از جمله متقاعد کردن ایالات متحده به رژیم صهیونیستی برای فروش سیستم‌های تسلیحاتی مبتنی بر فناوری آمریکایی به دهلی نو. حجم تجارت دوجانبه آنها سالانه حدود پنج میلیارد دلار است که با توافق تجارت آزاد بالقوه در سال جاری دو برابر خواهد شد. در عین حال، فلسطینی ها نمی توانند مانند رژیم صهیونیستی مزیتی از جمله تجارت یا فناوری نظامی به هند بدهند. از این رو، منافع اقتصادی و نظامی هند، سران دهلی نو را بر آن داشت که نه تنها چشمان خود را بر جنایات این رژیم در نوار غزه ببندند، بلکه تسلیحات مورد نیاز صهیونیست ها در این مدت را نیز تهیه کنند.

جنگی که رژیم صهیونیستی در نوار غزه به راه انداخت این فرصت را برای کارگران هندی فراهم کرد تا به سرزمین های اشغالی حمله کنند. با وجود تشدید جنگ و خطر جانی کارگران هندی، تعداد کارگران هندی که مایلند برای کار به سرزمین های اشغالی بروند به ویژه در زمینه ساخت و ساز افزایش یافته است. این اقدام پس از جنگ غزه انجام شد که منجر به خروج هزاران کارگر آسیایی، اعزام سربازان ذخیره و پایان همکاری بیش از 130 هزار کارگر فلسطینی شد.

روزنامه هاآرتص اخیرا گزارش داده است که میلیون ها هندی رویای دریافت ویزای کار در سرزمین های اشغالی را به لطف اتحاد قوی مودی و نخست وزیر اسرائیل نتانیاهو در سر می پرورانند.

شواهد نشان می دهد که فقط کارگران هندی به سرزمین های اشغالی اعزام شده اند و برخی از هندی ها مستقیماً در جنایات صهیونیسم شرکت داشته اند. خالد ابوالفضل، استاد حقوق دانشگاه کالیفرنیا فاش کرد که برخی از هندوها در جنگ غزه در کنار نیروهای صهیونیستی شرکت می کنند. وی همچنین تاکید کرد: سربازان هندو در کشتار مردم غزه توسط ارتش صهیونیستی دست دارند و آشکارا از آنچه رژیم اشغالگر اسرائیل با فلسطینی ها می کند خوشحال هستند.

فعالان سیاسی و رسانه ای نیز این افشاگری تکان دهنده را تایید کردند که ظفر اسلام خان، سردبیر روزنامه هندی میلی گازتا نوشت: حدود 215 هندی در کنار ارتش اسرائیل در جنگ غزه شرکت می کنند.

آنچه واضح به نظر می رسد این است که رهبران دهلی نو به خاطر منافع نظامی و اقتصادی، از فروش اسلحه گرفته تا صادرات نیروی کار، چشم خود را بر نسل کشی بی سابقه فلسطینیان به دست صهیونیسم بسته اند.