پدر و دست‌هایی که به کویر می‌مانست!

شأن پدری آنقدر بلند و بزرگ است که در همه کارها صدق می کند. خداوند بزرگی را در وجود پدر قرار داده است که انسان می تواند به آن تکیه کند و به عظمت برسد. پدر هرکسی برای او چنین جمله ای دارد. می توان گفت که هیچ کس با عقل درست نمی تواند بگوید که آرزو دارد پدرش شخص دیگری باشد. ممکن است بگوید ای کاش پدرم چنین شرایط و مقامی داشت، اما هیچکس را بر او ترجیح نمی دهد. با تمام ایمانم این نامه را به نامه نوشتم تا بگویم برای من دستان پدرم که روی زمین خشک شده، بوسه است. حتی الان هم قابل بوسیدن است، هر چند چهارده سال است که باید سنگ قبرش را ببوسم. بله، دستان پدرم پر از ترک بود. مثل یک سرزمین “خود کشیده” بود. نه، سخت تر از این بود. مثل سرزمین تشنه با هزار ترک. ترک‌ها را دیدم که خون می‌آیند، اما در روستاها، به جای نرم کردن مرهم، یاد گرفتند که از تنه یک درخت کهنسال شیره بمالند و آن را به جای گاز و باند، با پارچه بپیچند. ; و پدر آن را پوشیده بود تا فردا بیل و چوب بردارد. برای من تمام حرف هایم را به پدرم تقدیم می کنم، او بهترین پدر دنیا بود. او این افتخار را داشت که در همان حد توحید باشد. بارها در آیات بسیاری از قرآن خوانده ام که خداوند ذکر کرده است که با پدر و مادر صالح مشرک نباشید. این بار از والدین و به خصوص پدران تشکر می کنم.