تنها سقاخانه‌ای که بانی آن یک بانو بود

به گزارش سایت جهان نیوز به نقل از همشهری آنلاین، در زمانی که خواهر شاه طهماسب تصمیم گرفت برای تهران کاری کند تا اهالی روستای کوچک دیروز از آن بهره ببرند و آیندگان به خوبی از آن یاد کنند، هیچ کس فکر نمی کرد که یکی باشد. روزی که لقب «تنها زن» را به او می دادند («ساختن میخانه») اما داستان چیست و نام خواهر شاه طهماسب چگونه است؟

پس از اینکه شاه طهماسب صفوی برای روستای کوچک همسایه الرای حصاری ساخت، خواهرش که بانو طهماسب نام داشت، حصاری برای روستای کوچک نزدیک الرای ساخت. دلیل این کار علاقه و اهمیت برادرش به نظافت و حفظ نظافت بود. همچنین در کنار غسالخانه میخانه کوچکی با هدف آبرسانی به تشنه‌ها و مسافران و غریبه‌های رهگذر تهران ساخت و در ادامه این فعالیت‌های خیریه مدرسه‌ای نیز تأسیس کرد.

 

علی رضا عسگری، پژوهشگر میخانه‌ها، این روایت‌ها را شناسایی می‌کند و می‌افزاید: «بیشتر بنیان‌گذاران میخانه‌سازی در تهران از درباریان، بازرگانان و دیگران مشهور بوده‌اند و همگی فوت کرده‌اند.

اما با این رویه نام خواهر شاه طهماسب صفوی به عنوان اولین و تنها زن در تاریخ تهران که مؤسس سقاخانه بود ثبت شد. جالب اینجاست که بیشتر خانم ها در این میخانه ها بیرون می روند و راز و نیاز خود را انجام می دهند و همچنین نذر خود را ادا می کنند. البته این بدان معنا نیست که هیچ مردی به سقاخانه نمی آمد، بلکه همانطور که زرخانه پاتوق مردان بود، زنان نیز مشتری دائمی سقاخانه بودند.

این پژوهشگر تهرانی در ادامه از تخریب فاحشه خانه خانم در تهران می گوید و می گوید در میان زندگی شهری گم شده است. امروز نه از مدرسه خانم، نه از میخانه خانم و نه از آن شمع هایی که در تاریکی چراغ راه مردم بودند، اثری نیست. آنچه از خواهر شاه طهماسب باقی مانده، کبوتری است که نامش به قبله تغییر کرده و در کنار آن آب آشامیدنی بود که گفتیم.