تقسیم خاموشی بین خانه و کارخانه!

بر اساس اطلاعات دریافتی از شبکه التوانیر، قطعی برق در تمامی مناطق شهری و روستایی کشور به مدت دو ساعت از ساعت 9 صبح تا 17 بعد از ظهر اجرا می شود و احتمال می رود این برنامه اجرا شود. از فردا اعلام و اجرا می شود.» «. این خبری است که روی خروجی خبرگزاری ها گذاشته شد. خبری که همه باید جدی بگیرند.

تنظیم چیزها بر اساس برنامه های اعلان خاموشی می تواند به ما در مدیریت امور کمک کند. این خبر از حقوق ما حرفی نمی زند اما واقعیتی است که باید بپذیریم. آیا سایر واقعیت های اقتصادی و اجتماعی که خود را به ما تحمیل می کنند؟ اینطور نیست، اما ما مجبوریم با آن زندگی کنیم. تا اینجا به نظر می رسد هیچ گزینه دیگری جز این وجود نداشته باشد.

مانند سال های گذشته، صنعت نه تنها باید هزینه عدم تعادل برق را با تعطیلی بپردازد، بلکه با تعدیل خاموشی بین خانه و کارخانه، باید واقعیت تلخ مصرف برق بیشتر از عرضه را مدیریت کنیم.

این عدم تعادل آن گونه نیست که خود را با توجه به قیمت بازار مصرف – چه محلی و چه صنعتی – تنظیم کند. این آیین نامه نیاز به حاکمیت دارد. این امر همچنین مستلزم آن است که قبل از هر اتفاقی آشکار و صادقانه با مردم صحبت کنیم. شرایط را خط به خط بخوانیم، قابلیت های محاسبه شده را در چشم مردم بگذاریم و به تفاهم برسیم. مسلم است که مردم با درک صحیح واقعیات مسیر سالم تری از همکاری را در پیش خواهند گرفت. می دانیم که برخی از نیروگاه ها با سوخت دیزل کار می کنند. سوختن سوخت به این معنی است که نور به قیمت سلامتی نمی ارزد.
هر چقدر هم که ته ترازو بگذاریم، اگر سر دیگر آن سالم باشد، سبک می شود.

بنابراین ما هنوز نیاز به تطبیق داریم. از سوی دیگر، اگر کارخانه از کار بیفتد، خانه نیز از کار خواهد افتاد. اگر کار نباشد نان هم نیست. نور جداول خالی و به هم ریخته را نمی شکند، بلکه جای خالی میز را بیشتر نمایان می کند. برای آوردن نان سر سفره باید کار کرد. این نیز بدان معناست که باید انرژی وجود داشته باشد تا چرخ صنعت بچرخد تا چرخ زندگی به حرکت درآید. یک بار حقیقت همان چیزی است که گفته شد و بعد از این بیشتر در مورد آن صحبت خواهد شد. اینکه دولت های قبلی باید با بازسازی زیرساخت ها برنامه ریزی می کردند و از این وضعیت جلوگیری می کردند تا حدودی درست است.

آنها باید با توجه به شرایط سخت تحمیل شده توسط محاصره گام بر می داشتند. امروز هم دولت موجود باید برنامه ریزی کند. کارها نباید به سمتی برود که زندگی مردم را مختل کند. حکومتی که عیوب خود را به گذشته نسبت نمی دهد، باید برای آرامش مردم قدم های بلندتری بردارد. مردم شرایط را درک می کنند و قطعا کمک خواهند کرد. با هم می توانیم از تاریکی به روشنایی بیرون بیاییم. انجامش میدیم…