تاثیر رقص‌درمانی در بهبود بیماری‌های مغز و اعصاب

با افزایش شواهد حاکی از وجود رابطه مثبت بین رقص و مغز، دانشمندان در حال حاضر علوم اعصاب رقص را به عنوان یک رشته مطالعاتی قانونی دنبال می کنند. محققان ده ها سال است که از رقص به عنوان درمانی برای افراد مبتلا به بیماری های مغزی و عصبی استفاده می کنند.

اما اخیراً، دانشمندان اثرات مثبت رقص بر مغز – از عملکرد حرکتی گرفته تا سلامت روان – را به مجموعه ای از مکانیسم های عصبی پیچیده که توسط جولیا سی فرض شده است نسبت داده اند. باسو، مدیر آزمایشگاه بصری مغز در ویرجینیا تک، از نظر “مغز درونی”. هماهنگ سازی.” .

او و تیم تحقیقاتی اش نشان می دهند که رقص نه تنها نواحی مختلف مغز را فعال می کند. [میان آن‌‌ها] همچنین باعث ایجاد ارتباط و تقویت شبکه های عصبی داخلی می شود.

او به نیویورک تایمز گفت: «وقتی می گوییم موج سواری می کنیم. [هماهنگی کامل و هم‌فرکانس شدن]او افزود: «در اصل این چیزی است که اتفاق می‌افتد» و افزود که رقص توانایی بدن و مغز را در هماهنگی کامل تقویت می‌کند تا جایی که «بین بخش تفکر، بخش احساس و بخش متحرک و احساس» یکپارچه شده است. اتصال ایجاد می شود.

با توجه به اینکه اختلالات عصبی مانند پارکینسون و بیماری آلزایمر منجر به شکست مسیرهای عصبی موجود می شود، محققان دریافته اند که رقصیدن می تواند توانایی مغز را برای ایجاد ارتباطات و مسیرهای عصبی جدید افزایش دهد. برنامه رقص برای پارکینسون مرکز رقص مارک موریس نزدیک به 20 سال است که کلاس های تخصصی برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ارائه می دهد و مدت ها قبل از اینکه دانشمندان بتوانند داده ها را به هم مرتبط کنند، متوجه شدند که حرکت در درمان بیماران موثر است.

دیوید لونتال، مدیر برنامه و یکی از معلمان موسسه Dance 4PD به تایمز گفت: «کاری که ما واقعاً در Dance 4PD انجام می‌دهیم، موسیقی‌سازی مجدد بدن است. اخیراً، لونتال همچنین مقالات علمی در مورد بیماری پارکینسون و رقص را تالیف کرده است. “موسیقی ریتم را نشان می دهد، کیفیت و جمله بندی را نشان می دهد – اساساً یک نقشه راه برای حرکت مردم است.”

زیرا غده های پایه [یا گانگلیون‌های پایه]ناحیه ای از مغز که مسئول کنترل حرکتی و پردازش ریتم است عمدتاً تحت تأثیر بیماری پارکینسون است و محققان دریافته اند که رقصیدن می تواند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند تا دوباره ریتم خود را پیدا کنند. رقصیدن می تواند به آنها کمک کند تا با ایجاد مسیرهای عصبی و تقویت ارتباطاتی که در اثر این اختلال آسیب دیده اند، با مشکلات گفتاری و راه رفتن مقابله کنند.

در مرکز رقص مارک موریس، رقص از موسیقی به عنوان نقشه راه برای کمک به بیماران در یادگیری گام‌های ساده راه رفتن و حرکات بالاتنه استفاده می‌کند.

به گفته محققان، هماهنگ سازی مغز که از طریق رقص یافت می شود ممکن است یک سازگاری تکاملی باشد. این توانایی برای همگام سازی ریتم ها و صداها اغلب در حیواناتی به نام “آموزنده های صوتی” از جمله دلفین ها و طوطی ها یافت می شود. این زیرمجموعه از گونه ها می توانند الگوهای ریتم موسیقی را با بدن خود بازتولید کنند، همانطور که انسان ها با رقص انجام می دهند.