بازیگری که هر روز حرف جدیدی داشت

به گزارش یستا به نقل از جام جم، شاید این بار امیدوار بودیم که خبر درگذشت صدرالدین حجازی همانند چند روز پیش تکذیب شود. اما گویا تقدیر این بوده که روز 24 شهرور به عنوان روز تولد یک بازیگر پیشکسوت ثبت شده و به نام او نامگذاری شده است.

پس از یک دوره بیماری، وضعیت جسمانی حجازی رو به وخامت گذاشت و سرطان ریه به حنجره سرایت کرد. به قول یکی از دوستانش، اخیراً صدایش شبیه صدای پسرانه شده و با قبل فرق کرده است. حجازی اکنون برای بسیاری از مخاطبان به خاطره ای از آثاری چون رزی روزگاری، مختارنما، شردیوری، هوش سیاه و حکم رشد تبدیل شده است که برای همیشه در ذهن مخاطب باقی خواهد ماند. در گزارش بعدی با برخی از هنرمندانی که در کارهای مختلف تلویزیونی و سینمایی با مرحوم هگازی همکاری داشتند گفت وگو کردیم.

دوستی که با یک اتفاق ساده عمیق تر شد
امرا… احمدجو کارگردانی است که با مرحوم صدرالدین حجازی در آثاری چون روزروزگری، تفنج سربار و فیلم تخت توخوی همکاری داشته است. او زمانی نویسنده و کارگردان بود و با داستانی درباره موراتبک و زندگی او اثری جاودانه برای مخاطبان تلویزیون خلق کرد. احمدجو خاطرات زیادی از مرحوم هگزی و همکاری با ایشان دارد. وی در این خصوص به جام جم می گوید: در جنگلی کوچک با او آشنا شدم و بازی کردم. سلام و احوالپرسی در سطح بود. بعداً همدیگر را می دیدیم، اما اولین کار حرفه ای ما شاخه های بید بود که می خواستم شروع کنم و از طریق دوستان با آن ارتباط برقرار کنم. آنها در انتخاب بازیگران و صحبت با بازیگران به من کمک زیادی کردند و با تلاش آنها توانستم با بازیگرانی که شاید آرزویش را داشتم کار کنم. بعد از آن دوستی ما عمیق تر شد و او هر کاری که می توانست و لازم بود انجام می داد.

این دوستی ادامه پیدا نکرد تا اینکه ما یک شتر در پروژه ای داشتیم و یک روز او در نهر عمیقی که در آن کار می کردیم گیر کرد. به آنجا نزدیک شدم و دیدم که محل بسیار شلوغ است و اهالی به دلیل چیزهایی که از کینه شتر شنیده بودند می ترسند کمک بیایند. آقای حجازی لباس هایش را درآورد و مثل مردان وارد رودخانه شد و شتر را بیرون آورد. از آنجا با او دوست شدم. من یک بار نقش برجسته ای برای او خلق کردم و او برای آن زحمت کشید. اقدام بعدی تفنگ سارپر هم همینطور بود. پشت کوه بلند که کار دیگرم بود، نتوانستیم به عنوان بازیگر از او کمک بگیریم.

حدود نوروز پارسال بود که متوجه شدم حالش خوب نیست و دکتر اعلام کرد سرطان ریه به گلویش سرایت کرده و زمان زیادی برایش باقی نمانده است. صدایش مثل صدای بچه ها بود. می توانستم متلاشی شدن او را ببینم. همدیگر را می دیدیم و احوالپرسی می کردیم. وی همچنین درباره ویژگی های فردی مرحوم حجازی می گوید: یکی از ویژگی های ایشان که این دوستی را برای من محکم کرد این است که بسیار محبوب و مورد علاقه همه بود. انگار به دنبال کسی بود که مشکلی داشته باشد و بتواند آن را حل کند. من به شخصه شاهد بسیاری از موارد بوده ام که چگونه مشکلات دیگران را حل می کند. رابطه او با مردم خصوصی و عمومی به گونه ای بود که نسبت به کسی ظلم نمی کرد و جایگاه واقعی برای او نداشت.

فقدان نماینده نویسنده
حسن میرباقری بازیگر و کارگردانی است که در آثاری چون مختارنامه با مرحوم حجازی همکاری داشته است. همانطور که خودش می گوید در سریال ناریا با مرحوم هگازی همکاری داشته که هنوز پخش نشده است. میر باقری از خاطراتش با صدرالدین حجازی به جام جم می گوید: خدا رحمتش کند. در زمان ساخت مختارنما خاطرات خیلی خوبی با او داشتم. من معتقدم که صدرالدین حجازی یکی از نمایندگان مؤلف در حوزه خود بوده است. هر چند در تئاتر زحمت کشیده و کارهای خوب زیادی از او به یادگار مانده است. وی ادامه می دهد: در کارهای ناریا نیز با او همکاری داشتم. می توانم بگویم از این مرد بزرگ چیزی جز خوبی و مهربانی ندیده ام و فکر می کنم خیلی دلم برایش تنگ خواهد شد.

از صمیمیت بچه های شهر لذت می برد
هوشنگ توکلی بازیگر و کارگردانی که در آثاری چون تهران 53 و معلم با مرحوم حجازی همکاری داشت، گفت: حجازی در فیلم معلم نقش سید ضیاءالدین طباطبایی را بازی کرد که به گفته توکلی توانسته او را به بهترین شکل به تصویر بکشد. . توکلی لیجام جم در این باره می گوید: شناخت من از مرحوم حجازی به بعد از انقلاب سال 59 برمی گردد، به نظر من شخصی مثل مرحوم حجازی ویژگی های پاشا شهرستانی را داشت. یعنی این خصلت صادق بود و من او را از همان دوره می شناسم. وی ادامه می دهد: البته قبل از همکاری با او در سریال معلم با هم بودیم. یک زمانی من در وزارت فرهنگ بودم و او در اداره تئاتر.

در آنجا مسئولیت‌هایی را بر عهده گرفت و کارهای اداری زیادی در مدیریت تئاتر انجام داد و در کار خود تبحر زیادی داشت و در واقع یکی از معاونت‌های تئاتر در آن دوره بود. در اوایل انقلاب، موسسات فنی و مدیریت دانشجویی در تهران منحل شد و او نیز در کنار دانشجویان بود تا به آنها کمک کند. پس از آن در سریال مدرس نقش سیدضیاءالدین طباطبایی را بازی کرد که در آن خوش درخشید. توکلی به ویژگی های کار مرحوم حجازی نیز اشاره می کند: آقای حجازی را از نمایندگان خوب آن نسل می دانند. بعد از سریال مدارس و در کار دیگری که کار کردم دستیار و بازیگر من بود. بعد از آن بیشتر با امرا… احمدجو کار می کرد و من چیز زیادی از او نمی دانستیم. جایش خالی است، خدا رحمتش کند.

یک بازیگر هر روز حرف جدیدی برای گفتن دارد
حسن لفیان کارگردان سریال حاکم رشد که در این سریال با مرحوم هگزی همکاری داشته است می گوید: صدرالدین هگزی موفق شده است با زیرکی نقشی به ظاهر ساده را به شخصیتی شگفت انگیز تبدیل کند. لوافیان معتقد است مرحوم حجازی در آثار خود از خلاقیت استفاده می کرد تا به شخصیت هایی که تکراری به نظر می رسند فضای تازه ای ببخشد. وی در این خصوص به جام جم می گوید: به نظرم آقای هگازی یکی از دقیق ترین بازیگرانی است که با او کار کرده ام. او از نظر زمان، حضور در صحنه، تعهد به فیلمنامه و حفظ و اخلاق بی نظیر بود. رفتار او باعث شد همه به او احترام بگذارند و او فرد بسیار خاصی بود.

او فضا را طوری هدایت می کرد که همه او را دوست داشتند. وقتی با او کار کردم چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. او همیشه در بازیگری به چیزهایی اشاره می کرد که من می گفتم جالب است و به آنها فکر نکرده بودم. هر روز که می آمد یک نکته جدید و فضای جدیدی برای نقشش داشت. وی ادامه می دهد: مرحوم هگازی سرشار از ایده های نو بود که به نقش بسیار کمک کرد. او ممکن است شبیه به نقش های دیگر باشد، اما زمانی که او بازی کرد به وضوح یک شخصیت جدید بود. یکی از نکاتی که مرحوم هگزی به آن توجه داشت کمترین بازیگر بود. شاید خیلی از بازیگران خودشان را تکرار می کردند، اما او این تکرار را قبول کرد و سعی کرد چیز جدیدی به نقش بدهد.