مجله اینترنتی یستا

رسانه تخصصی اینترنتی یستا

از هر ۱۰,۰۰۰ کهکشان ممکن است تنها ۴ کهکشان میزبان موجودات هوشمند باشند

تبلیغات بنری


آرایه تلسکوپ آلن در شمال کالیفرنیا به رصدهای نجومی و همچنین جستجوی همزمان برای هوش فرازمینی (SETI) اختصاص دارد. به گفته رابرت استرن از دانشگاه تگزاس و تاراس گری از ETH سوئیس، تکتونیک صفحه برای تکامل حیات پیچیده کاملا ضروری است. حیات چند سلولی پیچیده در دوره ای به نام انفجار کامبرین در حدود 539 میلیون سال پیش روی زمین ظاهر شد.


به گزارش آژانس فضایی ایتنا، گریا گفت: «ما معتقدیم که ظهور تکتونیک صفحه‌ای به سبک مدرن به طور چشمگیری تکامل حیات پیچیده را تسریع کرد و یکی از محرک‌های اصلی انفجار کامبرین بود.


لازم به ذکر است که تکتونیک صفحه ای به روند حرکت صفحات قاره ای اطلاق می شود که بر روی گوشته مذاب شناور می شوند و بر روی یکدیگر می لغزند و علاوه بر زلزله، مناطق فرورانش، کوه ها، دره های شکافی و آتشفشان ها را ایجاد می کنند.


استرن و گریا می گویند که شکل مدرن تکتونیک صفحه ای تنها بین یک و نیم میلیارد سال پیش، در دوره زمین شناسی به نام “عصر نئوپروتروزوییک” آغاز شد. قبل از آن، زمین دارای یک لایه تکتونیکی ثابت بود: پوسته زمین، به نام لیتوسفر، یک قطعه جامد بود و به صفحات مختلف تقسیم نمی شد. گذار به تکتونیک صفحه‌ای مدرن تنها زمانی رخ داد که لیتوسفر به اندازه کافی سرد شد تا چگالی و استحکام کافی برای فرورانش در زیر سایر بخش‌های لیتوسفر به دست آورد. یعنی برای مدت طولانی از زیر صفحات دیگر عبور می کنند تا به سطح برگردند، جایی که صفحات تکتونیکی از هم دور می شوند.

فشارهای محیطی اعمال شده توسط تکتونیک صفحه ای کنونی بر روی بیوسفر ممکن است تکامل حیات پیچیده ای را که بیش از نیم میلیارد سال پیش رخ داده است، ممکن کرده باشد. در آن زمان، زندگی ناگهان در محیطی قرار گرفت که برای زنده ماندن یا از بین رفتن باید با شرایط جدید سازگار می شد. این فشار تکاملی منجر به تکامل انواع مختلف حیات در اقیانوس ها و در سرزمین های مرتبط با صفحات قاره ای شد. با توجه به این آغاز، زندگی در نهایت بدون هیچ طرح یا ضرورتی جز انتخاب طبیعی به سراغ ما آمد.


گریا می گوید: “به نظر می رسد همزیستی طولانی مدت اقیانوس ها با خشکی برای ظهور حیات هوشمند و تمدن های تکنولوژیکی در نتیجه تکامل بیولوژیکی بسیار مهم است.” اما وجود قاره ها و اقیانوس ها به تنهایی کافی نیست، زیرا توسعه حیات بسیار کند است. برای تسریع این فرآیند، صفحات تکتونیکی ضروری است.


اما یک مشکل وجود دارد. زمین تنها سیاره منظومه شمسی است که دارای صفحات تکتونیکی است. به‌علاوه، مدل‌ها نشان می‌دهند که تکتونیک صفحه‌ای ممکن است نادر باشد، به‌ویژه در کلاس خاصی از سیارات فراخورشیدی به نام ابرزمین‌ها که ممکن است حالت پایدار حاکم باشد.


علاوه بر نیاز به صفحات تکتونیکی، نیاز به اقیانوس ها و قاره ها نیز وجود دارد. مدل‌های تشکیل سیاره نشان می‌دهد که سیاراتی که کاملاً توسط اقیانوس‌های عمیق پوشیده شده‌اند، و همچنین سیارات بیابانی بدون آب، ممکن است رایج باشند. با لایه نسبتا نازکی از آب اقیانوس ها و توپوگرافی که به قاره ها اجازه می دهد بر فراز اقیانوس ها بنشینند، به نظر می رسد زمین جایی بین اعماق اقیانوس ها و سیارات بیابانی است.



وجود اقیانوس ها بسیار مهم است زیرا این فرضیه قوی وجود دارد که زندگی روی زمین از دریا آغاز شده است. خشکی نیز مهم است. نه تنها برای تامین مواد مغذی از طریق فرسایش و تسهیل چرخه کربن، بلکه برای فعال کردن احتراق (همراه با اکسیژن) که وقتی توسط حیات هوشمند کنترل می شود، می تواند پایه ای برای ایجاد فناوری باشد.


اگر سیاراتی با صفحات تکتونیکی و مقدار مناسب آب و خشکی نادر بودند، احتمال حیات فرازمینی هوشمند نیز کم بود.

تبلیغات بنری

parseek به نقل از یستا